Dol op oude mensen en hun verhalen
Mijn dierbaarste moment als vrijwilliger van De Zonnebloem was het uitstapje naar het Wintercircus in Beverwijk met Beppie, Els en Lenie. Zo blij waren ze met een middagje circus, en als afsluiting een flesje appelsap. Ze zijn inmiddels alle drie overleden.
Lenie ging het eerst en het meest onverwacht. In een “tijd van ja en nee” ging ze van “ik zit niet zo lekker in mijn vel” naar dood. Zoveel tragiek meegemaakt in haar leven, maar toch zó tevreden.
Ook Beppie is heengegaan, maar dat was verwacht – zelf gekozen. In de zomer gíng ze, omringd door haar (achter)(klein)kinderen, tussen de bloemen uit haar geliefde tuin. Ondeugende, maar ook vaak ontevreden Beppie.
Ook Els overleed – maar dat was verd** geen oudere gast, dat was een gastvrouw. In tien weken was ze er niet meer. Bijna blind, maar volkomen strijdbaar. Els.
Ik mis ze nog, bij iedere koffieochtend, ieder uitstapje.
Ik besefte me ineens dat ik tijdens een oefening in een workshop tegen iemand zei dat ik nergens meer door verrast word in mijn vrijwilligerswerk. Maar dat is helemaal niet waar! Ik – als gepensioneerd onderwijskracht die dol is op álle kinderen, en het meest op de moeilijkste – kwam, al schrijvend, tot de verrassende ontdekking dat ik óók heel dol ben op oude mensen en hun verhalen. Daarom blijf ik vrijwilliger: om een klein beetje licht te brengen in het leven van anderen – en omdat zij, vaak onverwacht, ook licht brengen in het mijne.
Hoe Anouk vrijwillig actief is
Hoe ik vrijwillig actief werd (en bleef)Via HK doet, een initiatief van de gemeente, kwam ik in contact met de Buurtkamer in Anna Paulowna. Het begon met een interview voor de website, waarbij ik een vrijwilliger sprak en haar verhaal opschreef. Maar ik was ook nieuwsgierig naar wat het vrijwilligerswerk zelf inhoudt, dus besloot ik een keer mee te lopen om het zelf te ervaren.Sinds die eerste keer ben ik blijven hangen en ben ik nu officieel vrijwilliger bij de Buurtkamer. Wat ik er zo leuk aan vind? Het is laagdrempelig, sociaal, en je kunt op jouw eigen manier iets betekenen voor anderen. Of het nu een middag helpen is of gewoon even gezellig aanschuiven, het maakt echt verschil.Als ik met vrienden of familie over vrijwilligerswerk spreek, zijn ze vaak enthousiast en verrast dat dit soort mogelijkheden er zijn. Ze wisten niet dat je op zo'n laagdrempelige manier actief kunt bijdragen. Dit is voor mij dan ook de reden om mijn verhaal te delen. Wat je ook doet, het maakt verschil, en het geeft zoveel voldoening. Het is echt een win-win!Vrijwillig actief zijn kan op zoveel manieren. Het hoeft niet groot of ingewikkeld te zijn. Gewoon beginnen, en misschien blijf je wel plakken, net zoals ik.
Lees het verhaal